اهمیت و ضرورت برگزاری دومین کنفرانس بین­‌المللی اقتصاد دریاپایه با رویکرد  حکمرانی در گردشگری دریایی و ساحلی

اتکای اقتصادی بیشتر دولت­‌ها به انواع خدمات صنعت گردشگری و اهمیت آن بر اقتصادهای ملّی و محلی و نیز آثار فرهنگی و اجتماعی آن بر کسی پوشیده نیست. وجود 7 استان ساحلی در شمال و جنوب کشور و نیز 4900 کیلومتر خط ساحلی کشور برای توسعه و بهره­ مندی اقتصادی و اجتماعی از گردشگری دریایی، تالابی و ساحلی را بیش ­از پیش پررنگ می­‌نماید.آغاز توجه به گردشگری دریایی و پهنه‌­های آبی کشور به سال 1382 برمی­‌گردد و این موضوع حکایت از جوان بودن تحقیقات در این خصوص دارد. اکثر تحقیقات در این زمینه به محدوده­‌های مطالعاتی شمال کشور بر می­‌گردد  و  از میان پهنه‌­های آبی و ساحلی کشور، مناطق جنوبی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌­اند. اکثر مطالعات در زمینه سیاست­گذاری و برنامه­‌ریزی توسع‌ه­ای گردشگری دریایی و ساحلی  و نیز ارتباط گردشگری دریایی با گردشگری ورزشی، روستایی و شهری بوده‌­اند و به سایر ابعاد آن کمتر پرداخته شده‌­است. هدف از کنفرانس ذیل علاوه بر گردهمایی ذینفعان در راستای توسعه اثربخش گردشگری دریایی،  ساحلی و مکانیزم­‌های همکاری بین­‌بخشی، تغییر رویکرد از خدمات بندرگاهی، حمل و نقل و استخراج انرژی در خطه جنوب به مبادی گردشگری فرست (درجه 1)، تأکید بر توسعه دانش­ محور گردشگری دریایی و ساحلی در این نواحی به عنوان یکی از مؤلفه‌­های اصلی چشم‌­انداز 1415 در استان هرمزگان می­‌باشد.